ده کتاب شعر پیشنهادی برای نمایشگاه کتاب

بعضی از نغمه‌هایی را که پدرم از قدیم بلد است و دوست دارد، دیگر در عالم وجود ندارند، یا یک گوشهٔ خیلی کنج و خیلی دنج عالم، شاید توی یک گنجهٔ عجیب دارند خاک می‌خورند. این نغمه‌ها ممکن است نغمهٔ یک آواز سنتی باشند، یا یک تلاوت قرآن، یا حتی یک سرود قوالی. بارها شده او جزئیات و اطلاعاتی از آن نغمه (مثلا عباراتش یا ملودی‌اش) را به من داده و خواسته در اینترنت پیدایش کنم و اما خبری ازش نبوده. اینجاها معلوم می‌شود اینترنتی که ما فکر می‌کنیم همه‌چیز عالم را در خودش جا داده فقط یک ویترین است و حتی تولیدات صوتی هنری معاصر را هم به طور کامل در خود ندارد.   اما چند روز پیش یکی از این نغمه‌های محبوب بالاخره پیدا شد، ولی نه در اینترنت بلکه داخل یکی از نوارهای قدیمی خود پدر که نوشتهٔ رویش شامل همه محتوایش نبود و همین نکته باعث سال‌ها پنهان‌ماندنش شده بود.   این قطعه یک قوالی کوتاه گروهی با موضوع مدح امیرالمومنین و پیامبر  (صلوات‌الله علیهما) است. پدرم بارها خواسته بود از من تا رد این قوالی را بزنم و من چیزی نیافته بودم. این نوار را پیش از انقلاب از روی رادیو ضبط کرده بود و سال‌ها بود گمش کرده بود. بنابراین این قوالی باید برای دهه ۴۰ یا ۵۰ باشد و به احتمال زیاد تمام قوالانش درگذشته باشند.   قوالی ابتدا با آواز نام مبارک «علی» (علیه‌السلام) آغاز می‌شود و بعد به سرود «یا محمد نور مجسم، یا حبیبی یا مولایی» می‌رسد که من در جستجوهای قبلی‌ام فقط نسخه‌های بازخوانی این دومی را از دیگر قوالان پیدا کرده بودم. اما حالا که نوار به دستمان رسید و در گوگل موسیقی جستجویش کردم مطمئن شدم هیچ اثری از این قوالی در اینترنت نیست. لذا این انتشار، اولین حضور این قوالی قدیمیِ از آب گذشته است به جه ده کتاب شعر پیشنهادی برای نمایشگاه کتاب...

یک ما برگ نه، ریشۀ درخت وطنیمتقدیرِ گره خورده به بخت وطنیمدر جشن و سرور همرهان بسیارندما همره روزهای سخت وطنیم دو خندانی و نیست خنده‌ات روح‌افزاگریانم و نیست گریه‌ام بی‌معناتو شادی از اندوه وطن، اما منشادم که وطن دارم و اندوهش را ده کتاب شعر پیشنهادی برای نمایشگاه کتاب...

هفته پیش از طرف یک مدرسه در مقطع ابتدایی که اسم کلاسشان به نام شهید فخری‌زاده بود دعوت شدم به مناسبت سالگرد این شهید عزیز و بزرگ و تا همچنان غریب، با بچه‌های دبستان به خانه شهید و خدمت خانواده بزرگوارشان بروم تا آن شعر دماوند دو سال پیشم را بخوانم.  توی راه که می‌رفتیم کمی بالا و پایین کردم دیدم بی‌تعارف ادبیات آن شعر اصلا کودک‌فهم و دبستانی‌فهم نیست، لذا تصمیم گرفتم همین توی راه یک شعر ساده‌تر و آسان‌یاب‌تر بگویم برای این بچه‌ها... نه اینکه شعر کودک و نوجوان باشد... فقط همینکه ساده‌تر و روان‌تر  باشد... دیگه این شد نتیجه آن تمرین توی راه، تقدیم به شهید دماوند :   کوه دماوندو ببین، بالای قلهانگار یه آدم توی برفا ایستاده سرده هوا اونجا و جای راحتی نیستسخته میون برف، اما ایستاده برفا نشستن روی مو و ریش و پالتوشاما هنوز تنهای تنها ایستاده شاید که از دور و از این پایین نشه دید:آیا نشسته رو زمین یا ایستاده؟ شک میکنن بعضی که: میشه یا نمیشه؟شک میکنن بعضی که: آیا ایستاده؟ شک میکنن بعضی، من اما مطمئنمهرچند روی مرز رویا ایستاده انگار خودش هم مثل یه کوه سفیدهاز بس که پابرجا و زیبا ایستاده می‌شد بشینه مثل خیلی‌ها تو خونه‌شاما برای خاطر ما ایستاده اون یه شهیده، یه دلیر قهرمان کهبه احترامش کل دنیا ایستاده چه قدرتی داره که تا روز قیامتبی خستگی و ترس اونجا ایستاده یه حرفیم داره برات ای همکلاسی- مردی که تنها توی سرما ایستاده- : «پیروز میشه آخرش هرکس که محکمپای وطن تا صبح فردا ایستاده ما فاتحای قله‌های سرنوشتیماینو بگو به هرکی با ما ایستاده»   حسن صنوبری ده کتاب شعر پیشنهادی برای نمایشگاه کتاب...

  یک صدای قدرت‌مند و بی‌نظیر، یک چریک‌هنرمند دلیر و یک قصۀ پر فراز و نشیب:   از اول دبستان و خوانندگی در «رادیوی تبریز» تا جوانی و دستیاری «اِولین باغچه‌بان» در «اپرای تهران» تا بازخوانی قدرتمند سرود «ای ایران» تا ستایش «بدیعی» و تعریف خود «بنان» از سرود ای ایرانش   از پیوستنش به گروه‌های موسیقی انقلابی و خواندن در گروه کر «دیو چو بیرون رود فرشته درآید» تا تاسیس «مرکز سرود و آهنگ‌های انقلابی» در اول انقلاب با دوستانش تا با اسلحه گرم تهدیدشدنش به قطع همکاری با انقلاب تا جنگش با مدیران متحجر و بی‌سواد سال‌های اولیه صداوسیما برای پخش نوار «نینوا»ی ««حسین علیزاده» و سرآخر استفتا و گرفتن حکم از امام خمینی برای اشکال نداشتن آهنگ نینوا   از به رگباربستن و ترور ناموفقش توسط ترور.یست‌های ساز.مان مجاهدین و جان‌به‌دربردنش از مهلکه، به جرم خواندن برای انقلاب تا مدتی پاسدارشدن برای مبارزه با محتکرها و ساواکی‌ها و تامین امنیت شهر در مقابل تروریست‌ها تا دست رد زدن به سینۀ «ناصر تقوایی» برای بازخوانی ای ایران در فیلمی که حس می‌کرد شاید هجو این سرود و این کشور باشد تا اجرای ماندگارترین آهنگ ضدآمریکایی ایران و بسیار ترانه فارسی و ترکی زیبای دیگر   از ساخت یکی از بهترین گروه‌های کر تاریخ ایران در صداوسیمای حوالی دهه۶۰و۷۰ تا تربیت نسلی خوانندۀ اپرایی (مانی رهنما، غلامعلی، تاجیک، حامی،فریدون بیگدلی و...) و بسیار هنرمند دیگر تا بارها در همین سال‌ها شایعه‌سازی درباره مرگ، یا ضدانقلاب‌شدن، یا فرارش به آمریکا و تکذیبیه‌های دندان‌شکن و وطن‌پرستانه‌اش...   سیر زندگی اسفندیار قره باغی انگار یک آواز قدرت‌مند در ستایش ایران، هنر، عشق، مبارزه و امید بود؛ آوازی نجیب و شریف و ب ده کتاب شعر پیشنهادی برای نمایشگاه کتاب...